Kremowa polenta

Polenta to włoska krewna ukraińskiego banosza, a także mołdawsko-rumuńskiej mamałygi oraz wielu innych podobnych dań z kaszy kukurydzianej, które występują w różnych krajach. Cechą charakterystyczną włoskiej polenty jest to, że przyrządza się ją na mleku lub na mleku z bulionem oraz w procesie przygotowania dodaje się do niej ser, dzięki czemu polenta ma tak przyjemny serowy posmak. Ponadto z reguły polentę przygotowuje się z drobno mielonej kaszy kukurydzianej (znacznie drobniej mielona niż na przykład dla banosza). Polenta może być zarówno kremowa, jak i twarda, czyli taka, którą po wystygnięciu można pokroić na porcje i podsmażać na oleju roślinnym do chrupiącej skórki. Przepis na ten drugi wariant pojawi się również na stronie, ale teraz proponuję wam zapoznać się z kremową polentą. Jest to  delikatny i bardzo smaczny dodatek do gulaszów,  ragoût i potraw z dużą ilością sosu. Kremowa polenta jest tak smaczna, że ​​można ją nawet nazwać samowystarczalnym daniem.

Przygotowanie polenty jest bardzo łatwe, podobne do przyrządzenia banosza, tylko konsystencja, do której gotuje się kremową polentę, jest rzadsza. Konsystencja powinna wyglądać jak rzadkie ziemniaczane puree, ale trzeba pamiętać, że polenta po zdjęciu z ognia w dalszym ciągu gęstnieje.

Podczas gotowania polenty, trzeba stale ją mieszać, żeby kasza nie przypaliła się do dna i żeby polenta nie miała żadnych grudek oraz nie rozpryskiwała się podczas gotowania. Jeśli polenty nie mieszać i stać blisko, wtedy można się poparzyć od jej rozpryskiwania. W związku z tym mieszanie jest obowiązkowe. Na szczęście, w przypadku obecnych kasz przygotowanie polenty nie zajmuje dużo czasu.

Co do sera, to oczywiście można użyć innych rodzajów sera, ale twarde sery najlepiej się nadają do polenty, ponieważ się nie ciągną i równomiernie się rozprowadzają w całej masie.