Zielony groszek w sosie śmietankowo-cytrynowym

Każdy ma swoje skojarzenia, ale mnie zielony groszek przypomina dzieciństwo. W czasach komunistycznych prawie nikt u siebie nie uprawiał groszku, ponieważ w każdej wsi było przynajmniej jedno PGR-owskie pole, gdzie rósł groch. A jak wiadomo w czasach komunistycznych, wszystko było wszystkich i niczyje jednocześnie. Przyjęło się, że rodzice wysyłali dzieci narwać grochu. Robili to nawet najbardziej poprawni i ideowi komuniści :-). Tak więc zawsze, gdy byłam na wakacjach u babci na wsi, wraz z kuzynkami chodziłyśmy na groch. Z niecierpliwością czekałyśmy na ten dzień, ponieważ w czasach gdy nie były  dostępne zwykłe słodycze, lody, a napoje gazowane były niemal luksusem, słodkawy groszek sprawiał dużo radości! :-) Po dotarciu na pole, praktycznie kładło się na ziemi w grochu, żeby stróż nie widział :-) Najpierw same się najadałyśmy, a dopiero potem rwałyśmy groch do domu. A gdy stróż jeździł po polu, wtedy była najlepsza zabawa, ponieważ chowałyśmy się w grochu, ledwo powstrzymując się ze śmiechu. Takie były czasy ... Obecnie, gdy zdobyłam wykształcenie prawnika międzynarodowego prawa, mieszkając w kraju, w którym komunizm należy do przeszłości (na szczęście !!!) i wychowując dzieci z europejskimi wartościami, trochę inaczej patrzę na te rzeczy i nazywam je po imieniu. Swoje dzieci nigdy w życiu bym nie posłała rwać groch na państwowej ziemi :-)), ale tak czy inaczej, dziecięce wspomnienia pozostają słodkie :-).  Obecnie albo idę do mojej mamy do przydomowego ogrodu lub kupuję groch od babć na rynku, ale wspomnienia z tamtych czasów i tak wracają. W tamtym czasie niemal cały groszek był zjadany na świeżo. A teraz, kiedy jestem dorosła, przyrządzam go na różne sposoby. Zielony groszek duszony w śmietance to jeden z najwspanialszych przepisów na przygotowanie groszku. Jest on ciągle delikatny i nieco słodkawy i jest dopełniony nutkami cytryny i czosnku.

Przygotowywanie potrawy jest bardzo proste. Najważniejszy niuans przygotowania, na który należy zwrócić uwagę, jest taki, że groszku nie można przegotować, ponieważ jakby to absurdalnie nie zabrzmiało, od długiego duszenia, zielony groszek nie będzie miększy, a odwrotnie będzie coraz twardszy. Tak więc, jak tylko groszek zaczął mięknąć, na co jest potrzebna jedynie minuta lub dwie. Tyle wystarczy, żeby groszek doszedł do gotowości i dalej trzeba go zdjąć z ognia i podawać.

Jeśli ktoś sobie życzy, to gotowe danie można posypać miętą lub natką pietruszki. Chociaż z miętą będzie oryginalniej i ciekawiej.