Leniwe pierogi czy też leniwe kluski

Wreszcie mogę się z wami podzielić moim przepisem na leniwe pierogi czy też leniwe kluski. Obie nazwy funkcjonują w kulinarnej przestrzeni, dlatego używam obu. Muszę przyznać, że leniwe pierogi czy też leniwe kluski nie były łatwe do zrobienia. Wydawałoby się, że nic prostszego, przecież jest to klasyczny przepis, więc co może być tutaj trudnego? Ale ja po prostu nienawidzę przepisów, gdzie wszystko jest „na oko”. Dla mnie to nie jest przepis, a twórczy zarys, który nie daje stabilnego rezultatu. Poza tym mam pewne oczekiwania do leniwych pierogów czy też leniwych klusek, zarówno co do ich smaku, jak i ich konsystencji. Wypróbowałam wiele przepisów i proporcji. Nie będę ukrywać, że bardzo się zdenerwowałam, zanim stworzyłam ten przepis, który jednak sprostał moim oczekiwaniom co do leniwych pierogów czy też leniwych klusek. Bardzo rzadko się zdarza, że tak długo się „bawię” z jednym przepisem. Końcowy efekt jest jednak tego wart i według tego przepisu leniwe pierogi czy też leniwe kluski wychodzą delikatne z idealną równowagą twarogu, ale w dalszym ciągu utrzymujące kształt klusek. Ponadto naprawdę są to leniwe, ponieważ wymagają mało nakładu pracy i robi się je bardzo szybko. Dla mnie było to również bardzo ważne kryterium przy opracowywaniu przepisu.

Takie leniwe pierogi czy też leniwe kluski można podawać na wiele sposobów. W mojej rodzinie są dwa ulubione sposoby podania, ponieważ jesteśmy rodziną polsko-ukraińską i w obu krajach te same leniwe tradycyjnie podaje się w różny sposób. Pierwszy sposób ukraiński, czyli z podsmażonymi skwarkami z boczku oraz ze śmietaną i świeżo zmielonym czarnym pieprzem. Całość polana tłuszczem, który wytopił się z boczku. Jest to mój ulubiony sposób podania leniwych pierogów czy też klusek. Drugi sposób podania leniwych jest na słodko, a dokładnie z podsmażoną na maśle bułką tartą i posypane cukrem. Jest to ulubiony sposób podania leniwych pierogów czy też leniwych klusek mojego męża Polaka, ponieważ przypomina mu smak dzieciństwa. Nasza starsza córka lubi oba sposoby, a młodsza wcina leniwe pierogi czy też leniwe kluski od 9 miesiąca życia, po prostu posmarowane masłem lub jogurtem własnej roboty.

Jeśli chodzi o samo przygotowanie, to wszystko jest bardzo proste. Należy wymieszać wszystkie składniki dla ciasta i szybko uformować kluski. Nie trzeba nic mielić, przecierać czy ubijać. Sama próbowałam mielić twaróg w maszynce do mielenia mięsa, ale efekt mi się nie spodobał, ponieważ tak rozdrobniony biały ser miesza się z mąką do jednorodnej konsystencji, co w końcowym efekcie sprawia, że leniwe prawie całkowicie pozbawione są kwaśnego posmaku twarogu. Poza tym, co to za leniwe, skoro trzeba by mielić twaróg w maszynce do mielenia mięsa? To samo dotyczy oddzielnego ubijania białek. Byłoby delikatniej, ale trudno jest wprowadzić te ubite białka w ciasto bez wypuszczania z nich prawie całego powietrza (Zasadniczo jestem sceptyczna co do ubijania białek i dodawaniu ich do ciasta, które intensywnie się wyrabia). Ponadto znowu trudno by nazwać ten produkt leniwymi pierogami czy też leniwymi kluskami.

Przetestowałam również różne proporcje mąki i twarogu. Na początku starałam się zrobić bardzo delikatne i serowe leniwe, ale końcowy efekt ani mi się nie spodobał, ani mężowi. Leniwe miały  zbyt delikatną konsystencję, a nie takie powinny być. Jak się okazuje, to też się zdarza. Do tego było z nimi sporo pracy, ponieważ im mniej mąki w cieście, tym bardziej lepki produkt, a ich formowanie zajęło mi około pół godziny, biorąc pod uwagę fakt, że zawsze robię wszystko szybko. W związku z tym mąki w cieście na leniwe pierogi czy też leniwe kluski powinno być sporo.