Chińskie placki ze szczypiorkiem (Cong You Bing)

Chińskie placki ze szczypiorkiem, to chyba najprostsze chińskie danie, które znajduje się na stronie. Pasują one na śniadanie i wtedy są najczęściej spożywane, ale mogą także być podane w formie przekąski lub lekkiego obiadu. W Chinach występuje kilka wersji takich placków, od bardzo cienkich i smażonych prawie na suchej patelni, serwowanych w północnych regionach, po grubsze, ale bardzo chrupiące, smażone na dużych ilościach oleju, które są podawane na Południu. Chińskie placki ze szczypiorkiem można łatwo przyrządzić samodzielnie i do ich przygotowania nie trzeba skupować pół regału azjatyckich produktów w supermarkecie. Jeśli ktoś ma u siebie sporo szczypiorku, wyrastającego z dużych cebul lub z posianych nasion albo specjalnie posadzonych sadzonek to jest to bardzo smaczny sposób na jego wykorzystanie. Z ciastem na te placki jest łatwo pracować i tak naprawdę oprócz szczypiorku można wziąć dowolną zieleninę. Takim plackom można też nadać trochę europejski akcent, dodając zamiast szczypiorku tartego sera. Pole do eksperymentów jest bardzo duże!

Proszę zwrócić uwagę na przygotowanie ciasta. Ogólnie rzecz biorąc, można je zagnieść z dodatkiem jedynie wrzątku, co jest cechą charakterystyczną przygotowania różnych ciast dla chińskich potraw. A można też sparzyć tylko część mąki wrzącą wodą i po dolaniu ciepłej wody powstanie jednorodne i bardzo elastyczne ciasto, które będzie się cudownie rozwałkowywać i rozciągać. Dla takiego częściowego sparzenia nie trzeba dzielić mąki na części, ponieważ wrzątku nie ma aż tak dużo. Po wlaniu wrzącej wody do miski z całą mąką sparzy się tylko niewielka jej część. A po dolaniu już nie wrzątku, a ciepłej wody, otrzymacie niezbędną ilość wilgoci, żeby z tej ilości mąki zagnieść elastyczne ciasto.

I jeszcze o rozwałkowywaniu. Ciasto po odpoczynku wspaniale się rozwałkowuje i trzeba je rozwałkowywać dość cienko. Do tego stopnia, że dłonie powinny przez nie prześwitywać. Trzeba jednak znać miarę i wziąć pod uwagę, że ciasto trzeba będzie jeszcze skręcić w rolkę i ponownie cienko rozwałkować. To oznacza, że należy zostawić miejsce na rozwałkowywanie. Jeśli za pierwszym razem rozwałkujecie ciasto zbyt cienko, wtedy po rozwałkowaniu placka będzie się bezlitośnie rwać. W związku z tym, jeśli ktoś ma wątpliwości, wtedy lepiej nie rozwałkowywać ciasta zbyt cienko. Może powstaną nieco grubsze warstwy ciasta,  ale tak będzie lepiej niż przesadzić w drugą stronę i wszystko zepsuć. Ponadto, po zwinięciu ciasta w rolkę, a następnie w tak zwany „ślimak”, ważne jest również, aby pozwolić ciastu odpocząć, zanim zacznie się je rozwałkowywać, formując placek. To sprawi, że będzie znacznie łatwiej się rozwałkowywać. Robiąc to, można nie żałować mąki dla podsypywania i nie trzeba się przejmować, jeśli ciasto gdzieniegdzie popęka. Nie ma się czym martwić. Wystarczy posypać mąką i kontynuować. Jeśli chodzi o kształt placka, to w chińskich przepisach jest ciekawy sposób na odmierzanie różnych naleśników i placków. Placek powinien być taki, żeby zmieściły się na nim dwie kobiece dłonie. Biorąc pod uwagę, że dwie ręce przeciętnej Polki są nieco większe niż przeciętnej Chinki, dlatego wasz placek powinien być nieco mniejszy niż 2 wasze dłonie lub dłonie waszej partnerki.

Jeśli ktoś chciałby zamrozić chińskie placki, to może to zrobić przed smażeniem, po końcowym rozwałkowaniu, przekładając je pergaminem. Gdy placki ostatecznie stwardnieją w zamrażarce, zawinąć je w folię spożywczą. Placki przed smażeniem całkowicie rozmrozić na półce w lodówki.