Soczysty indyk z jabłkami i rozmarynem

Indyk, który wygląda jak z ekranu amerykańskiego filmu. Już sama obecność takiego drobiu na stole będzie świętem! Ten aromatyczny pieczony indyk jest wyjątkowo soczysty, dzięki wcześniejszemu namoczeniu w solance, dlatego nikogo nie pozostawi obojętnym. Czy wiecie, że do Europy sprowadzili go hiszpańscy koloniści na początku XVI wieku w ramach tak zwanej „wymiany żywnościowej” Europy i obu Ameryk? A ponieważ do czasów Amerigo Vespucci Ameryka była nazywana Indiami, to w wielu europejskich krajach dawniej indyk był nazywany „indyjskim kurczakiem”. Pierwszym europejskim królem, który zjadł indyka na święta, był brytyjski król Henryk VIII. To właśnie z nim wiąże się historia Anny Boleyn. Król oprócz kobiet tak bardzo kochała mięso, że prawdopodobnie zmarł na dnę moczanową. Indyk pomimo pojawienia się na monarchicznym stole nie stał się tak popularny, jak gęsi, kaczki, a nawet pawie. To właśnie ten drób zajmował honorowe miejsce na świątecznych europejskich stołach. Charles Dickens w swojej „Świątecznej opowieści” o skąpcu Scroogu nieco rozpropagował indyka, ale ostatecznie ten drób stał się modny i zyskał prawdziwą popularność po tym, jak najstarszy syn królowej Wiktorii, król Edward VII, poprosił o indyka na swój świąteczny stół. W tym czasie prasa była już dobrze rozwinięta i miała swój marketingowy wpływ na preferencje ludzi. A ponieważ Wielka Brytania od dawna wywierała znaczący wpływ kulturowy na Stany Zjednoczone, nawet po tym, jak ostatecznie straciła władzę polityczną, to arystokracja i klasa średnia w dużej mierze starały się dorównać temu, co się robiło w królestwie brytyjskim. Natomiast u nas indyki pojawiły się na stołach ze względu na panującą modę na wszystko, co zachodnie i na to, co pokazywano w amerykańskich filmach. To właśnie ta moda stała się siłą napędową postępu w wielu krajach, dlatego nie uważam jej za negatywną. W związku z tym nie widzę nic złego w przygotowaniu tego majestatycznego drobiu na świąteczny stół!

Nawiasem mówiąc, niedawno sama się przekonałam o tym, jak bardzo zachodnim drobiem jest indyk, podczas wizyty Koreańczyków z Korei Południowej, którzy nas odwiedzili w naszych rodzinnych sprawach biznesowych. Pokazaliśmy im Lwów, który jest dla mnie najpiękniejszym ukraińskim miastem i gdy spacerowaliśmy Szewczenkiwskim Gajem, dotarliśmy do małej zagrody z indykiem, który wywołał u naszych gości niezwykłe zainteresowanie i emocje. Później opowiedzieli nam, że u nich też panuje moda na wszystko, co zachodnie (większość rozwiniętych krajów z silnymi gospodarkami, które ewoluowały w ostatnich dziesięcioleciach, podążały za modą na wszystko, co zachodnie. To motywuje ludzi do cięższej pracy i tworzenia zachodniego modelu życia). W Korei indyki można kupić w mrożonej postaci i upiec na świąteczny stół, ale nie wszyscy to robią, ponieważ jest to bardzo niszowy drób. Natomiast żywego indyka zobaczyli po raz pierwszy :-).

Jeśli chodzi o samo przygotowanie tego indyka, to praktycznie każdy krok w tym przepisie jest po to, aby zwiększyć soczystość tego drobiu. Dla nikogo nie jest tajemnicą, że indyk ma mało tłuszczu i przy nieumiejętnym zapiekaniu mięso wychodzi suche. Na szczęście można temu zapobiec, namaczając indyka w solance, którą często używam do zapiekania drobiu. Po raz pierwszy opisałem tę metodę na stronie w przepisie na kurczaka z rozmarynem. Mijają lata, a ta metoda nadania soczystości drobiowemu mięsu pozostaje najlepsza. W wyniku odwróconej osmozy mięso staje się nie tylko soczystsze i wilgotniejsze, ale jest także aromatyczniejsze, ponieważ włókna mięśniowe intensywnie pochłaniają smak z solanki, który można łatwo zmienić przy pomocy ziół i przypraw, dlatego z czystym sumieniem polecam wam tę metodę.

Jeśli chodzi o namaczanie samego indyka, to jest to dość problematyczna sprawa, ponieważ ten drób jest ogromny i znalezienie odpowiedniego naczynia na całego indyka z solanką jest prawie niemożliwe w przeciętnym gospodarstwie domowym. U siebie znalazłam 15-litrowy garnek i rozdzieliłam namaczanie na 2 etapy po 12 godzin, obracając indyka między nimi. Można to zrobić w wanience dziecięcej, jak zabawnie to nie zabrzmi lub w dużej misce, jeśli jest dostępna. Oczywiście wszystkie te dodatkowe naczynia należy dokładnie umyć przed namaczaniem.

I jeszcze kilka słów o przygotowaniu solanki. Całość można zagotować i ostudzić albo można też przygotować nieco inaczej i szybciej. Trzeba być tylko pewnym jakości wody bez gotowania. Można przyprawy, sól i jabłka ugotować w 1-1,5 litrze wody, a następnie dolać zimnej wody. Dzięki temu gotowanie i chłodzenie będzie szybsze.

Indyk przed pieczeniem smaruje się cienką warstwą masła. Robi się nie tyle dla soczystości, ile dla przyjemnego śmietankowego smaku skórki.

Warto zwrócić uwagę, że dla sosu oddzielnie gotuje się bulion ze skrawków indyka i warzyw. Jeśli ktoś będzie miał okazję kupić całego indyka ze skrzydłami, szyją, a czasem nawet i łapkami, wtedy wszystko to można upiec, ponieważ idealnie nadaje się do zrobienia sosu! Nie warto marnować tych części tuszy. Jeśli natomiast indyk nie będzie miał tych wszystkich części, wtedy można je zastąpić skrzydełkami indyka albo nawet kurczaka, ponieważ ich smak jest podobny.

Cóż, to chyba wszystko. Tylko jeszcze raz powtórzę, żeby dać indykowi odpocząć po upieczeniu, ponieważ to znacząco wpływa na delikatność i soczystość mięsa. Można uważnie i starannie zapiekać drób, a potem wszystko zepsuć, rozcinając mięso zbyt szybko.