Simit – tureckie obwarzanki

Mimo że simit uważa się za bardzo turecki obwarzanek, to faktycznie występuje w wielu kuchniach świata. Nazwa "simit" pochodzi z języka arabskiego i oznacza "biały chleb". Turcy jedzą te obwarzanki zarówno z rana na śniadanie, jak i w ciągu dnia z herbatą. Zwykle są podawane z różnymi dżemami, serami lub ayranem. Czasami simit jest również spożywany bez niczego, co nie jest zaskakujące, ponieważ jego smak jest znakomity sam w sobie. Ten, kto był w Turcji, ale nie tylko w hotelu na plaży, to zapewne widział charyzmatycznych handlarzy simitami, które są noszone na dużych tacach na głowie lub na długich drewnianych patykach. Najmniej ciekawi handlarze, sprzedają je prosto ze specjalnych chlebowych taczek na kółkach. Tak czy inaczej, są to niesamowicie aromatyczne i ciekawe obwarzanki, których upieczenie w domu nie stanowi żadnego problemu.

Kiedy jestem w Turcji, to są pewne rzeczy, które muszę zrobić: przynajmniej raz zjeść simit, wypić kawę w po turecku zagryzając lukumem i wypić mocną, bardzo dobrą turecką herbatę (można od razu połączyć z simitem, co Turcy często robią:-)). Mówiąc o tureckiej herbacie, zawsze przychodzi mi na myśl rodzinny dowcip związany z zabawną sytuacją, która miała miejsce w Turcji. Któregoś razu, podczas wyjazdu służbowego do Turcji, a zatrzymaliśmy się w hotelu koło Stambułu, gdzie głównie przebywali Turcy, a nie zagraniczni turyści i wszystko tam było w tureckim stylu, włączając w to herbacianą esencję i wrzątek przygotowane osobno, herbacina esencja znajdowała się w dużym czajniku, który był także podgrzewany, żeby esencja była stale ciepła (dla Turków jest niezwykle ważne, aby herbata była tak gorąca, jak to tylko możliwe). A mój mąż, który wychował się w Polsce, na herbacie w torebkach, nie wiedział o istnieniu takiego zjawiska jak herbaciana esencja :-). Tak więc mąż przychodził na śniadanie i nalewał sobie herbacianą esencję, zamiast robić zmieszaną z wrzątkiem herbatę i z "zagryzionymi zębami" pił tę herbacianą siekierę :-). Tak minęło kilka dni, aż któregoś dnia nie wytrzymał i z poważnym wyglądem pyta mnie w trakcie śniadania „mocną tu herbatę piją, prawda?”. Dopiero wtedy zdałam sobie sprawę, że przez cały ten czas pił herbacianą esencję, bez mieszania z wrzącą wodą, ponieważ myślał, że w tym czajniku znajduje się gotowa herbata :-). Śmialiśmy się wtedy z tego pół dnia. Do tej pory żartujemy ze sobą, gdy ktoś ma mocną herbatę :-). Turcy lubią mocną herbatę, ale nie do tego stopnia:-). Gdy jesteście w Turcji, uważajcie, żeby nie napić się esencji.

Standardowy turecki simit jest znacznie większy od mojego. Można oczywiście zrobić go większym, ale wydaje mi się, że dla użytku własnego wygodniej jest się posługiwać mniejszym simitem. Jeśli ktoś zachce zrobić duże simity, wtedy ciasto trzeba podzielić na 5 części, a nie na 8 i formować trzeba długie, mniej więcej metrowe wałki oraz skręcać je podobnie jak te mniejsze. Cała reszta jest dokładnie taka sama.

Przed obtaczaniem w sezamie, ciasto zanurza się najpierw w mieszaninie wody i pekmezu, czyli winogronowej melasie. W tureckiej kuchni pekmez jest dość często używany, a jeszcze częściej jest spożywany jak dżem. W naszym regionie dość trudno go znaleźć, chociaż obecnie w sklepach internetowych można znaleźć niemal wszystko. Pekmez można też łatwo zamienić miodem. Ten słodki składnik ułatwia lepsze rumienienie się simitów i tworzy bardziej chrupiącą skórkę. Jeśli chodzi o samą słodycz na powierzchni, to jest ona prawie niewyczuwalna. Może dlatego, że pekmez rozcieńcza się z wodą.

Jeśli chodzi o inne niuanse przygotowania, to wszystko jest dość proste i standardowe, tak samo, jak w przypadku ciasta drożdżowego. Trzeba pracować bez przeciągów i woda, którą wlewa się do ciasta, musi mieć temperaturę pokojową lub być zimniejsza (wody nie wolno podgrzewać, żeby nie sparzyć drożdży i to ryzyko jest niewarte końcowego efektu, ponieważ zimna fermentacja zawsze daje smaczniejszy rezultat niż wszelakie przyspieszacze). Ciasto trzeba dobrze wyrobić i po uformowaniu już raczej starać się nie dotykać oraz piec w dobrze rozgrzanym piekarniku. To chyba wszystko.